അർദ്ധദേവത

"മറ്റുള്ളവരെ വേദനിപ്പിക്കാത്തിടത്തോളം ഞാൻ ചെയ്യുന്നതെന്തും ശരിയാണ്... . മറ്റുള്ളവർ അറിയാത്തിടത്തോളം എന്റെ പാപങ്ങൾ വിധികളില്ലാതെ അങ്ങനെ ഒഴുകി നടക്കും... ഞാൻ എന്നും ഒറ്റയ്ക്കാണ്... നീയും ഒറ്റയ്ക്ക് നിൽക്കുമ്പോഴാണ് ഏറ്റവും ശക്തയാകുന്നത്, എല്ലാവരും ഒറ്റയ്ക്കാണ് പാറൂ .. എനിക്ക് നീയും നിനക്ക് ഞാനും എന്നത് കാലങ്ങളായി മനുഷ്യരെ തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കാനുള്ളൊരു പദപ്രയോഗമാണ്.. കേവലം പ്രാസമൊപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി ആരോ ആരോടോ പറഞ്ഞ ചില ശൃംഗാരവരികൾ . . എന്റെ ശരി, ഇപ്പോൾ ഞാൻ ചെയ്യുന്നതാണ്... യാതൊരു ബന്ധങ്ങളുമില്ലാത്ത ജീവിതം... മനസ്സിനും ശരീരത്തിനും ഒന്നേ പറയാനുള്ളു.. "സ്വാതന്ത്ര്യം"..  . . നീ എനിക്ക് നേരെ ഒരു വിരൽ ചൂണ്ടുകയാണെങ്കിൽ മറ്റു വിരലുകൾ സകലമാന സ്ത്രീകൾക്കും നേരെയാണ്...   എനിക്കൊപ്പം ജീവിക്കുന്നതും നിന്നെപ്പോലെയൊരു പെണ്ണ് തന്നെയാണ്... "     "പക്ഷെ ഒന്നുറപ്പാണെടോ... . ഞാൻ തന്നെ  സ്നേഹിച്ചിരുന്നു... . ആഗ്രഹിച്ചതു പോലെ ദിവ്യമായൊരു പ്രണയമായി തന്നെയതു മുന്നോട്ട് പോകട്ടെ.. ഇനിയും തടസ്സങ്ങൾ ഒന്നുമില്ലാതെ അതങ്ങനെ ഒഴുകി നടക്കും.. പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ശ്വാസം നിലയ്ക്കുന്നതു വരെ... !!!!"      

"പാറു... ഞാൻ വന്നൂട്ടോ " "വൈകിയല്ലോ.. !" ഉം..  "മുടിയൊക്കെ നരച്ചു, ,  കവിളുകൾ ഒട്ടി... " ഉം.. "പെട്ടെന്ന് എന്തെ എന്നെ കാണണമെന്ന് തോന്നി ?" "വെറുതെ... " "എന്നാലും ??" "വെറുതെ.. . ഈ പൂവ് കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ ഓർമ്മ വന്നു... ഒന്ന് കാണണമെന്ന് തോന്നി... " "പൂവ് കണ്ടപ്പോൾ മാത്രമേ എന്നെ ഓർമ്മ വന്നുള്ളൂ ??.. " ഉം.. "വേറെ ഒരിക്കലും ഞാൻ ഓർമയിൽ വന്നില്ലേ ??" "അറിയില്ല... " ഉം..  "കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നോ എന്നെ ??. " "അല്ല. . " " പിന്നെ ??" "അറിയില്ല... "  " പിന്നെ ?????" "ഞാൻ സ്നേഹിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കായിരുന്നു.." ഇപ്പോഴും ? "എപ്പോഴും..."  "പാറു.. . "   .. . "എന്നാൽ.. ഞാൻ ഇറങ്ങിക്കോട്ടെടോ... ? പാവം എന്നെ കാത്തു ആ വെയിലത്ത്‌ നിൽക്കയാവും... തനിക്കിത്  തരാൻ വന്നതാണെന്നറിഞ്ഞാൽ ഇഷ്ടാവില്ല" ഉം.. "പാറൂട്ടി."..? ."പൊയ്ക്കോളൂ"...  ഇതളുകൾ പൊഴിഞ്ഞു തുടങ്ങിയ ചുവന്ന പൂവ് ആ മൺകൂനയിൽ വെച്ചിട്ട് അയാൾ നടന്നകന്നു...  നി

                       ഞാൻ മനസ്സ് നൂല് പൊട്ടിയ പട്ടം കണക്കെ അനന്തതയിൽ വിരാജിക്കുമ്പോൾ... ജീവിതത്തിന്റെ കടിഞ്ഞാൺ ആരോ പിന്നോട്ട് പിടിച്ചു വലിക്കുന്നു... ദയയൊന്നുമില്ലാതെ... ഒരു അഞ്ച് വയസ്സുകാരിക്ക് അമ്പിളിമാമനോടുള്ള ആവേശമല്ല... എനിക്ക് പോകേണ്ടത് എന്നിലൂടെ മാത്രം ആനന്ദം കൈവരിക്കപ്പെടേണ്ടവരുടെ അരികിലേക്കാണ്... എന്നിലൂടെ മാത്രം അനന്തതയിൽ ലയിക്കേണ്ടവരിലേക്ക് . . അറിയില്ല... ഒരുപക്ഷെ എന്നിലെ ജീർണിച്ച ഞാൻ തന്നെയാകാം . . .  എന്നെ പറക്കാൻ അനുവദിക്കാത്തത്... അത് നിന്റെ സൗന്ദര്യത്തിന് മാറ്റ് കൂട്ടാനുള്ള ആഭരണമല്ല... തീയിൽ ഉരുക്കിയ  ചങ്ങലകളാണ്... സർവ്വശക്തിയുമെടുത്തു നശിപ്പിച്ചുകളയുക... അല്ലെങ്കിൽ നിന്നിലെ പ്രകാശം ഈ ഇരുളുകൾക്കു മാറ്റ് കൂട്ടാനുള്ള ഒന്നായി മാറിപോകും... മറ്റു പല നക്ഷത്രങ്ങളെയും പോലെ... നിന്നിലെ ഒരുതുണ്ട് ആകാശമെനിക്ക് നൽക... എന്നിലെ നക്ഷത്രം സ്വയം കത്തിയമർന്നു തമോഗർത്തമാകുംവരേയ്ക്കും... ശുഭം. .  മംഗളം . . .